حال و هـوایت را به سـر دارم حـسابی            آقـا هــوای یـک سـفــر دارم حـســابـی
مـولا دلـم تـنـگ نـجـف شـد آخـر شـب            شاهد بخـواهـی چـشـم تر دارم حـسابی

من واقـفـم تو خـوبـی امـا من هـمـیـشه            آقــا بــرایـت دردســر دارم حــســابــی
گـفـتـم اگـر روزی شـود روزی بـیـایـم            درد و دلـی وقـت سـحـر دارم حـسـابی
وقـت تـشـرف در حـرم با بـوسـه‌هـایـم            تا مـی‌تـوانـم خـوشـه بـردارم حـسـابـی

هرگز چنین انگـور خوش نقـشی ندیدم
چشمک زد و من هم بدون وقـفه چـیدم

وقتی شراب تو از این انگور ناب است            من می‌خورم دیگر چه جای اجتناب است
من اهـل تعارف هـستم اما با تو هرگز            تعارف بزن وقتی سر سفره شراب است
یک کـوله پـر کـردم از آهـم از گـنـاهم            وقتی شنیدم بخـشش تو بی‌حـساب است
تـو لافـتـی ای حـضـرت مـولی‌الموالی            یک جذبه از چشمان تو این انقلاب است
ما نان خـور این خـانه‌ایم و خـانواده‌ات            جانم عـلی گـفـتن برایم نان و آب است
آقا دعـای فـاطـمـه پـشـت سـر تـوسـت            آن فاطمه که هر دعایش مستجاب است

مـا رعـیـت زهـرا، مـسـلـمان غـدیـریم
یـعـنـی مـسـلـمان عـلـی جـانِ غـدیـریـم

دست تو داده خـلـقت هر دو جـهـان را            کون و مکان و هستی و حتی زمان را
دنیا نـدیـده بـهـتـر از نـام عـلـی، خوب            بـا نــام تــو کـرده مــزّیـن رب اذان را
تـکـیـه بـه دیــوار تـو دادم زیـر سـایـه            از من نـگـیرد رب من این سـایـبان را
ما را نجـف مهـمان بفـرما روز عـیدی            از ما گرفـته دوری‌ات تاب و تـوان را
ما هر کجا نام تو را خوانیدم علی جان            شیرین‌تر از شهـد عـسل کرده دهان را

اهـل عــلـی آبــادم، آبــادم عــلـی جـان
از کودکی دل را به تو دادم عـلی جـان